Ειμαι
παλι πισω στα γνωριμα μερη...μπροστα στο δικο μου υπολογιστη να
ξαναψαχνω απο την πλεον ανετη καρεκλα μου(μου ελειψε...)...Οι εξετασεις
μονο καλα δεν πανε...δεν ειμαι και πατος αλλα δεν ειμαι και
ικανοποιημενος...Μετα απο οικογενειακο συμβουλιο αποφασιστηκε να παρω
του χρονου απαλλαγη απο τα θρησκευτικα...καταλαβα οτι εγω δεν ειμαι για
τετοια...και ουτε θα γινω ποτε...!Στα γερμανικα εγραψα μια χαρα..τοσο
που δεν το περιμενα!Ας το παρω το πτυχιο για μην ξανακανω ουτε ωρα
παραπανω μαθημα...μαλλον ουτε για αυτο ειμαι...!!!Τι καταλαβαινει κανεις
οταν περπαταει μεσα σε μια πολη που ο καθενας διασκεδαζει οχι απο
επιθυμια αλλα με τον φοβο του κοινωνικου αποκλεισμου...οταν φοβαται να
ανοιξει τα παραθυρα για να δει απο που προερχεται αυτη η κραυγη που
ειναι σαν να ερχεται απο την κολαση...οταν κανεις φοβαται οτι αν κλεισει
την τηλεοραση θα ειναι αχρηστος επειδη οι "καλοι" δεν θα εχουν
κερδος...οταν νιωθει οτι μεσα στο ιδιο σωμα ζουν δυο ατομα...μια ψυχη
του "θελω" και μια του "πρεπει"...Εχω την αισθηση οτι ο ανθρωπος τον
τελευταιο αιωνα ενα πραγμα καλλιεργει...τον φοβο...!Απο φοβο μηπως ακομα
και αυτο τον εγκαταλειψει και μεινει μονος με τον εαυτου του...Η ζωη
δεν ειναι δικαιη...Υπαρχει μια πιθανοτητα ο θανατος να ειναι
δικαιος...ειναι δικαιος...δεν ξεχωριζει κανενα και ειναι η μονη σταθερα
στην ζωη μας!Και επανερχομαι στο αρχικο ζητημα...Τι καταλαβαινει
κανεις...Οτι κανενας δεν νοιαζεται για μενα...για αυτους που δεν κανουν
αυτα που οι αλλοι κανουν...ισως ετσι να ειναι καλυτερα...
μοναξια θανατου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου