Σάββατο 11 Μαρτίου 2017

Νεκρική σιωπή..






Νεκρική σιωπή..

Πολύβουη, δυνατή, διαπεραστική..

Τρυπά τα τύμπανα..

Λείπεις εσύ..

λείπω κι εγώ..

από μένα..

Απέχω..

Αφήνω τη σιωπή να πει τη τελευταία λέξη..

Έτσι θα κλείσει η αυλαία..

Χωρίς χειροκρότημα..

Μια υγρή ανάσα αγάπης κι ένα δάκρυ

μούσκεψαν το εισιτήριο..

Η παράσταση δεν ήταν κωμωδία..

Δεν γελάσαμε..

Μήτε δράμα ήταν κι ας κλάψαμε..

Τραγωδία..

Μια αρχαία τραγωδία ανεβάσαμε..

Λάθος εποχή..

Το κοινό άλλα επιθυμούσε, άλλα είδε..

Το απογοητεύσαμε..

Κι όμως, έχουμε πάρει όσκαρ..

του καλύτερου αντρικού ρόλου εσύ..

του καλύτερου γυναικείου ρόλου εγώ..

ή αντίθετα τα λέω..

δεν θυμάμαι πια..

Το πιο ερωτικό ζευγάρι του σύγχρονου θεάματος δεν υφίσταται πλέον..

γράφουν οι εφημερίδες..

Διάβασε..

Έχω κρατήσει απόκομμα..

Στο άλμπουμ είναι μαζί με τις φωτογραφίες μας..

Δεν θα το πάρω μαζί..

Μόνο ότι θυμάμαι θα κρατήσω..

Έγραψα το καλύτερο παιδικό παραμύθι..

αλλά ο θίασος δεν είχε τους κατάλληλους πρωταγωνιστές..

Είχε εμάς..

Κι εμείς σαν παιδιά, δεν μάθαμε να παίζουμε..

?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /?> 



L.N.E

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου