Γράμμα 5: O Άντρας του Βουνού
Ποιος είναι εκεί στην πλαγία του βουνού ;
μέσα στα δέντρα και στους βράχους ;
με βλέμμα χαμένο
και ένα χαμόγελο γλυκό ;
Εγώ είμαι εκείνος που ζητάς τη μοναξιά γυρεύοντας.
Τον λύκο και τους αγριόγατους θα ζέψω
στο άρμα της φλαμουριάς με λάβαρα τ`αγριολούλουδα
θα φορέσω πουκάμισο από χειμωνανθούς
ζώνη από βουνίσια κούμαρα
μυρωμένο κλαρί θα κόψω
ν`ακουμπήσω πάνω του τη σκέψη σου
παλάτι μου των δέντρων τ`ατέλειωτο δάσος
που κρύβει ολότελα τον ουρανό.
Δύσκολος δρόμος και εγώ φτάνω μονάχος
πιο κάτω απ`την κορφή του βουνού
σιωπηλά γυροφέρνουν τα σύννεφα
εδώ η σκοτεινιά θυμίζει τη νύχτα
τ`αγέρι του βοριά καλεί τη βροχή.
Θέλω να σε κρατήσω κοντά μου
μα πρέπει να ξεχάσεις αδίστακτα
του γυρισμού το δρόμο
γιατί σαν έρθει πιο νωρίς η άνοιξη
ποια θα γεμίζει το σπίτι μας λουλούδια ;
όταν θα κόβω τα βότανα στις σπηλιές του βουνού
εκεί που τρίζουν τα χαλίκια μες τις αγριάδες
δε θέλω να δω τον πόνο στα μάτια σου
που ξέχασες του γυρισμού το δρόμο.
Αν τη σκέψη σου σε μένανε θα δώσεις
πρέπει να τη δώσεις για πάντα
αυτοί που ζουν στα βουνά έχουν του κέδρου τ`άρωμα
πίνουν της πηγής το δροσερό νερό
κι έχουν τα έλατα σκεπή.
Με συλλογιέσαι πολύ
μα πηδά ο δισταγμός στην καρδιά σου
ο κεραυνός βροντά
καλεί το σκοτάδι η βροχή
τα ζώα στενάζουν θλιμένα μέσα στη νύχτα
ο άνεμος στριφογυρνά
σφυρίζουν τα κλαδιά.
Σε συλλογιέμαι
μέσα στη θλίψη μου μονάχος
Θα έρθεις άραγε ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου