ΣΤΑΣΟΥ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΣΟΥ..

ΣΤΑΣΟΥ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΣΟΥ..

Ο κλειδοκράτορας

Στην πόρτα θα μας δεκτεί

Και θα κοιτάξει τα χέρια μας, Αγάπη μου,

Θα μετρήσει τις θάλασσες που κρύψαμε στα αυλάκια

Και στα μάτια θα ρωτήσει,

Αγάπησες; μια τον ένα μια τον άλλο,

Πριν την απάντηση

Θα θυμηθώ τα χρόνια τα περασμένα

Μα δε θα πενθώ γι'αυτά,

Γιατί αυτά τα χρόνια τα στείρα με οδήγησαν

Κοντά σου,

Κι αυτό θα απαντήσουν τα μάτια μου

Και εσύ θα μιλήσεις με τα μάτια σου

Σ'αυτόν που ανοίγει την πόρτα

Για τη μεγάλη αυλή

Μάτια ιδρωμένα πουλιά που δε θα

Μεταναστεύσουν πια για να βρουν άνοιξη

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου

Κοντά μου.

Κοντά μου πάνω μου ανέβηκες

για να περάσουμε τη λίμνη μέχρι την άλλη πλευρά

της ζωής

κρατώντας σφιχτά το χέρι (φοβόσουν μη φύγει η βάρκα)

(θυμάσαι σκόνταψες σε ένα κοχύλι

Και από την αγκαλιά σου γλίστρησαν

Νομίσματα θνητά και σου γέλασα..)

Εκεί που πάμε, εκεί που είμαστε

Δε χρειαζόμαστε τίποτα,

Τα χουμε όλα πάνω στο σώμα μας

Και βαθιά βαθιά κρυμμένα

Στη στοά του Σολομώντα..

Τώρα πια, αρχίζω να καταλαβαίνω λίγο

Ότι η ανάσα σου μέσα στο στόμα μου

Κλόνισε ό,τι είχα ζήσει,

Και τα χρόνια μάς υπηρετούν πιστά

Σέρνοντάς μας από το χέρι

Σαν ρητό πατέρων αρχαίων.

Γείρε δίπλα μου, στα δεξιά μου

Στάσου να ξεκουραστώ στη σκιά του κορμιού σου,

Για το επόμενο ταξίδι

Τον επόμενο λίγο θάνατο

Του θανάτου

Και τα δάκρυα της ευτυχίας..

Βλέπεις, αγκαλιασμένοι

Μοιάζουμε σιωπηρή συμπαράσταση

Στη μινόρε θλίψη των αστερισμών

Που κλείστηκαν έξω από τον παράδεισο

Και ζουν στην ατελεύτητη νύχτα..

ΚΑΛΗΜΕΡΑ