Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013
Υπεύθυνη Δήλωση!
Υπεύθυνη Δήλωση!
Σ’ αγαπάω και σε θαυμάζω και σε υπολογίζω και σε σέβομαι.
Σ’ αγαπάω και θέλω να σε κακομαθαίνω και θέλω να κάνω πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορώ για σένα.
Σ’ αγαπάω χωρίς προσδοκία, χωρίς απαίτηση, χωρίς σύγκριση, χωρίς παζάρι, χωρίς γκρίνια, χωρίς οργή.
Σ’ αγαπάω με δύναμη αλόγιστη, με έρωτα απροσμέτρητο, με πάθος ασίγαστο.
Σ’ αγαπάω.
Βίκυ Δερμάνη-Σιδηροπούλου
Τρίτη 27 Αυγούστου 2013
ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ ΠΟΙΗΣΗ
ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ
ΑΥΤΑΠΑΤΗ
Ξέρω
τις ώρες που λείπεις
και σου τηλεφωνώ
πως, τάχα,
αν ήσουν κει,
θα μου απαντού
ΚΟΥΤΑΒΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΤΩΡΑ... ΤΟΤΕ
Τώρα που μπορώ λείπεις
Τότε που φοβόμουν υπήρχες.
Όταν κουραστώ και αποκάμω
θάσαι σκιά.
Όταν δακρύσεις
θάχω γίνει ανάμνηση.
ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ(1885-1968)
Σ΄ΑΓΑΠΩ
Σ΄αγαπώ - δεν μπορώ
τίποτ΄άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο!
Μπρος στα πόδια σου εδώ
με λαχτάρα σκορπώ
τον πολύφυλλο ανθό
της ζωής μου.
Ώ μελίσσι μου, πιες
απ΄αυτόν τις γλυκές,
τις αγνές ευωδιές
της ψυχής μου!
Τα δυο χέρια μου - νά!
στα προσφέρω δετά,
για να γείρεις γλυκά
το κεφάλι,
κ΄η καρδιά μου σκιρτά
κι όλη ζήλεια ζητά
να σου γίνει ως αυτά
προσκεφάλι!
Και για στρώμα, καλέ,
πάρε όλην εμέ -
σβήσ΄τη φλόγα σε με
της φωτιάς σου,
ενώ δίπλα σου εγώ
τη ζωή θ΄αγροικώ
να κυλάει στο ρυθμό
της καρδιάς σου!..
Σ΄αγαπώ - τι μπορώ
ακριβέ, να σου πώ,
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο;..
ΕΡΩΤΑΣ ΤΑΧΑ;..
Έρωτας τάχα ναν΄αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου;
Που σα βραδιάζει τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να ιδώ
παράθυρά σου;
Έρωτας νάν΄η σιωπή
που όταν σε βλέπω μου το κλει
σφιχτά το στόμα;
Που κι όταν μείνω μοναχή,
στέκω βουβή κ΄εκστατική
ώρες ακόμα;..
Έρωτας νάναι ή σοφορά,
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που έχει φορέσει,
κ΄έρχετ΄ακόμη μια φορά
με τέτοια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;..
Μα ό,τι και νάναι,το ποθώ,
και καλώς νάρθει το κακό
που είν΄από σένα!
θα γίνει υπέρτατο αγαθό,
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ
τ΄αγαπημένα!.
ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ ΜΑΡΙΑ(1905-1930)
ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΛΗ ΝΑ Σ'ΑΓΑΠΩ
Είμαι τρελλή να σ'αγαπώ αφού πια έχεις πεθάνει,
να λυώνω στη λαχτάρα των φιλιών,
να νιώθω τώρα πως αυτό που μούδωκες δε φτάνει,
δε φτάνει η δρόσος των παλιών.
Με μιαν ασίγαστη μανία να θέλω, ό,τι μου λείπει.
Να θέλω ό,τι μου κράτησες κρυφό
κι έτσι να δέρνομαι μ΄αυτό το μάταιο καρδιοχτύπι
στα μάτια σου την τρέλλα να ρουφώ.
Τι θ'απογίνω αγαπημένε, πού θα σε ζητήσω;
’λλοτε οι μέρες φεύγανε στην προσμονή σου,σκιές.
Αιώνες καρτερώντας σε μπορούσα να διανύσω.
Με τόνειρό σου, οι πίκρες μου γλυκές.
Πού νάσαι;Τι ναπόμεινε από σε να το ζητήσω;
Πού νάναι το στερνό μου αυτό αγαθό;
Ώ, δε μπορεί μια ολόκληρη ζωή γι΄αυτό να ζήσω
και μάταια καρτερώντας να χαθώ.
Σάββατο 24 Αυγούστου 2013
Τόσα οράματα τόσες παραισθήσεις
Τόσα οράματα τόσες παραισθήσεις, τόσο καινούργια.
Δεν έχει η πραγματικότητα ούτε νόμο, ούτε λάμψη, ούτε φως.
Ούτε θρίαμβο, ούτε παιχνίδι, ούτε βήματα.
Σιωπηλά και τρέχοντας γλυστράει ο καιρός.
Αδιάκοπα.
Περιμένοντας κάποιον που να μπορεί να αντέξει.
Την μάχη ή τη φυγή.
Και είμαστε εδώ, στην σκοτεινιά ακροβάτες.
Mε κουμπωμένα τα χέρια και την μνήμη.
- Όπου τυφλοί έρωτες συγκρούονται επάνω μας την νύχτα.
VENNIS
Δεν έχει η πραγματικότητα ούτε νόμο, ούτε λάμψη, ούτε φως.
Ούτε θρίαμβο, ούτε παιχνίδι, ούτε βήματα.
Σιωπηλά και τρέχοντας γλυστράει ο καιρός.
Αδιάκοπα.
Περιμένοντας κάποιον που να μπορεί να αντέξει.
Την μάχη ή τη φυγή.
Και είμαστε εδώ, στην σκοτεινιά ακροβάτες.
Mε κουμπωμένα τα χέρια και την μνήμη.
- Όπου τυφλοί έρωτες συγκρούονται επάνω μας την νύχτα.
VENNIS
Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013
Κυριακή 18 Αυγούστου 2013
Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013
Κυριακή 4 Αυγούστου 2013
Walk
Walk
ν’ αδειάσω μου λέω από δρόμο και δέρμα
Παιδί της οξιάς
Ότι γράφω μουδιάζει
χαμογελά μια ρυτίδα τώρα
με την περηφάνια της θάλασσας
το ποίημα
ανεβαίνει κρατήρες
παιδί της οξιάς
Αλάτι
Είμαστε εναλλάξ λαλίστατοι –
λαλοπαθείς , ο κόσμος είναι γεμάτος κορίτσια και αγόρια με σύντομες
σιωπές. Ανάμεσα στις μύτες των ποδιών και στο πάτωμα κυκλοφορούν λέξεις, φόβος,
απειλή, θάρρος, πόνος, βία, ιδέα, ανοιχτοί, δρόμοι, ιδεώδης, ύποπτος,
ενοχικοί, έρωτες, πάντα, κρατώ, χέρια, αφήνομαι, ακόμη, μετρώ, ημέρες,
μοιραίοι, άνθρωποι, νηστικές πόρνες, άστεγοι, έξω, μέσα, κλειστό, τείχος,
σιγή, απόλυτη, αγωνία, κρυφά, πολύ κρυφά, αφουγκράζεσαι, ήχους, ξεχνάς,
πάλι, αφήνεις, μετράς, κρατάς, ψέματα, δίνουν, υποσχέσεις, παρασύρεσαι,
ακόμη, γυρεύουν, κρατούν, ζωές, αφήνονται, σιγούν, τώρα, εσύ, εμείς,
εσείς, αυτοί, κύκλος, αλάτι. Και ζωγραφίζοντας έναν κόσμο, το πιο τέλειο
καράβι είναι γεμάτο από σκουριά σκιώδη δάση δίχως φόβο ή αδυναμία πως
πέρασαν τα χρόνια.
"Εξαίσια εκτεθειμένα ίδια σώματα"
Ελάφι
Όσο να πεις ψυχή
όλα κοστίζουν μια πατρίδα
γειτονιές
εξογκωμένα μήλα
κι όλα τα όνειρα ραδιόφωνα
ακούγαμε τριζόνια παλιά
αχ κι έχουν πεινάσει αρίφνητο φως
μα το ελάφι με τις πληγές
των υδάτων
έσμιγε κυρίαρχο ύπνο
πού χάθηκαν βράχοι και μελισσοκόμοι
πάνε κατά την αγάπη
όλα κοστίζουν μια πατρίδα
γειτονιές
εξογκωμένα μήλα
κι όλα τα όνειρα ραδιόφωνα
ακούγαμε τριζόνια παλιά
αχ κι έχουν πεινάσει αρίφνητο φως
μα το ελάφι με τις πληγές
των υδάτων
έσμιγε κυρίαρχο ύπνο
πού χάθηκαν βράχοι και μελισσοκόμοι
πάνε κατά την αγάπη
Τρίτη 16 Ιουλίου 2013
Όσο Μπορείς
Όσο Μπορείς
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
K.Π. Καβάφης
καρδιές που πέρασαν
καρδιές που πέρασαν
Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,
μας κάμανε μεγάλη κάποια μικρή στιγμή,
κι αθόρυβα διαβήκανε απ’ της ζωής την άκρη,
χωρίς ν’ αφήσει δάκρυ σε μάγουλο γραμμή
μας κάμανε μεγάλη κάποια μικρή στιγμή,
κι αθόρυβα διαβήκανε απ’ της ζωής την άκρη,
χωρίς ν’ αφήσει δάκρυ σε μάγουλο γραμμή
perfect nature ...
26.6.12
perfect nature ...
Two monks were washing their bowls
in the river when they noticed a scorpion that was drowning.
One monk immediately scooped it up and set it upon the bank.
In the process he was stung.
He went back to washing his bowl
and again the scorpion fell in.
The monk saved the scorpion and was again stung.
The other monk asked him,
“Friend, why do you continue to save the
scorpion when you know its nature is to sting?”
in the river when they noticed a scorpion that was drowning.
One monk immediately scooped it up and set it upon the bank.
In the process he was stung.
He went back to washing his bowl
and again the scorpion fell in.
The monk saved the scorpion and was again stung.
The other monk asked him,
“Friend, why do you continue to save the
scorpion when you know its nature is to sting?”
“Because,”
the monk replied,
“to save it is my nature.”
the monk replied,
“to save it is my nature.”
Δυο μοναχοί πλένουν τα πιάτα τους στο ποτάμι
όταν παρατηρούν έναν σκορπιό που πνίγεται !
Ο ένας μοναχός τον άρπαξε και τον έβαλε επάνω στο τραπέζι,
όμως ο σκορπιός πρόλαβε στο μεταξύ να τον τσιμπήσει.
Ο μοναχός γύρισε πίσω να πλύνει το πιάτο του,
μα ο σκορπιός έπεσε και πάλι μέσα.
Τον έσωσε ξανά όμως ο σκορπιός τον ξανατσίμπησε.
Ο άλλος μοναχός ρώτησε :
_ Φίλε μου γιατί συνεχίζεις να τον σώζεις αφού είναι
στην φύση του να σε τσιμπήσει?
_ Γιατί , απάντησε ο μοναχός,
για να τον σώσω είναι στην φύση μου !!
γύρω μου τα σημάδια
γύρω μου τα σημάδια
ακολουθώ κι είναι ...
μια χρυσαφένια πινελιά
η αμμουδιά
κόκκινα τα βράχια να
στάζουν αίμα
αχνό γαλάζιο ο ουρανός μου
σιγά να ψιθυρίζει
να σε ψάχνει στ΄ ακρογιάλι
εκεί που αφρίζουν τα κύματα
σβήνοντας τα χνάρια
που άφησαν τα πόδια μου
χιλιάδες σημάδια όλα δικά μου
περιμένοντας να ΄ρθεις μέσα απ τα
βαθειά νερά
σκέφτηκα
Θεέ μου είσαι ο χτύπος της ψυχής μου
αναρωτήθηκα
πως έζησα ανάμεσα σε σκιές που κόλλαγαν
στους γκρεμισμένους τοίχους στα σκοτεινά δωμάτια
αποφάσισα
μια αγκαλιά να γίνω και μέσα για πάντα
να σε κλείσω στην φυλακή σου να κρυφτώ
διέταξα
εγώ να γίνω εσύ
εσύ να γίνεις εγώ
... εσύ ήσουν στην παραλία μου
μάρτυρας τα σημάδια των ποδιών σου
χρυσαφένιες πινελιές στον κόσμο μου
Levina
για την ευτυχία σου
28.6.12
για την ευτυχία σου
δεν χρειάζεσαι πολλά...
Το πιο όμορφο, ειλικρινές, αληθινό
είναι να μπορείς να γίνεσαι ευτυχισμένη
μέσα από αυτά που έχεις
να χαίρεσαι τα απλά
και να έχεις το θάρρος να φύγεις
όταν αυτά δεν πάνε άλλο !
Το πιο όμορφο, ειλικρινές, αληθινό
είναι να μπορείς να γίνεσαι ευτυχισμένη
μέσα από αυτά που έχεις
να χαίρεσαι τα απλά
και να έχεις το θάρρος να φύγεις
όταν αυτά δεν πάνε άλλο !
Rule of Lady
Kαμιά φορά
καλύτερα να είσαι ευγενική
παρά ... σωστή !!
απουσία
απουσία
Αν είχα τα φτερά
για να πετάξω μακριά
Αν ήμουν γαζέλα
για να τρέξω ακούραστα
Τότε δίπλα στο πλευρό σου
θα έβλεπα το φως της μέρας
και δεν θα υπήρχε ξανά απουσία
θα ήταν το συνθημά μας
Αλλά μόνο στις σκέψεις μου
ταξιδεύω δίχως φόβο
είμαι ελεύθερη
μόνο στα ονειρά μου
Στα βαθειά μου όνειρα
έχω την προστασία σου
έχω την αγάπη σου
και το χαμογελό σου
Αχ
αισθάνομαι μοναξιά
όπως κι ο ήλιος
είναι στον ουρανό μόνος
είναι τυφλή η λάμψη του
δεν βλέπει καθαρά
που χάνεται
που πηγαίνει μετά
Αχ
η μοναξιά είναι η πίστη μου !
διαφυγή
διαφυγή
Τι κι αν το ειδωλό μου στο γυαλί
να στάζει αίμα το έβλεπα
Τώρα ξέπλυνε η βροχή το κόκκινο
σ΄ ανήλιαγα υπόγεια φυλάκισα τις μνήμες
κι η ματιά μου ράθυμα
αρμενίζει αμέριμνη ' ηλιοκαμένη
δεν έχει σύνορα, ορίζοντες, εμπόδια
αγκάλιασε έναν άνεμο, μαζί του
έξω απ΄ το παράθυρο πετάει
Levina
κι αν λέγεσαι άνθρωπος
κι αν λέγεσαι άνθρωπος
Λαξεμένες πέτρες τα σωθικά μας
βαραίνουν την γη όπου ακουμπούν
καταδίκη να λέγεσαι άνθρωπος
κι ανθρώπινο το έξω σου μόνο να είναι
η σάρκα, τα χέρια και τα πόδια
τα στήθια, τα μάτια, η μύτη , το στόμα
Όμως κοίτα την καρδιά σου ίδιο σχήμα
έχει με του ζώου που λαθραία αγγίζεις
μα κι αυτή με το νυστέρι αν την σκίσεις
καρφιά θα βρεις κρυμμένα, μαχαίρια
λέξεις και πράξεις που την σάρκα και
την σκέψη σου μ΄ αλλαζονία την γεμίζουν.
Levina
ψυχής ανάσες
ψυχής ανάσες
\
Io non ho bisogno
di denaro
ho bisogno
ho bisogno
di sentimenti di parole
di parole scelte sapientemente
di fiori detti pensieri
di rose dette presenze
di sogni che abitino gli alberi
di canzoni che facciano
di parole scelte sapientemente
di fiori detti pensieri
di rose dette presenze
di sogni che abitino gli alberi
di canzoni che facciano
danzare le statue
di stelle che mormorino
di stelle che mormorino
all’ orecchio degli amanti.
Ho bisogno
di poesia
questa magia che brucia
la pesantezza
questa magia che brucia
la pesantezza
delle parole
che risveglia le emozioni
che risveglia le emozioni
e dà colori nuovi
Alda Merini
Δεν έχω ανάγκη
τα λεφτά.
Έχω ανάγκη από αισθήματα,
από λέξεις,
Έχω ανάγκη από αισθήματα,
από λέξεις,
από λέξεις σοφά διαλεγμένες,
από λουλούδια που τα λένε σκέψεις,
από ρόδα που τα λένε παρουσίες,
από όνειρα που στολίζουν τα δέντρα,
από τραγούδια που κάνουν τ’ αγάλματα
από λουλούδια που τα λένε σκέψεις,
από ρόδα που τα λένε παρουσίες,
από όνειρα που στολίζουν τα δέντρα,
από τραγούδια που κάνουν τ’ αγάλματα
να χορεύουν
από άστρα που ψιθυρίζουν
στ’ αυτί των εραστών…
Εχω ανάγκη από ποιήματα,
αυτήν τη μαγεία
από άστρα που ψιθυρίζουν
στ’ αυτί των εραστών…
Εχω ανάγκη από ποιήματα,
αυτήν τη μαγεία
που αλαφρώνει τις λέξεις,
που ξυπνάει τις συγκινήσεις
που ξυπνάει τις συγκινήσεις
και γεννάει
καινούργια χρώματα
Εκτέλεση ....
Εκτέλεση ....
Στα έξη μέτρα στήθηκαν
η Αγάπη, η Αθωότητα, η Αλήθεια
και τώρα
οι εκτελεστές γλύφουν ο ένας τον άλλο
για να καθαρίσουν τα αίματα από πάνω τους
Levina
Κυριακή 7 Ιουλίου 2013
Η καρδιά μου ψιθυρίζει...
Η καρδιά μου ψιθυρίζει...
Η ουσία της ζωής
δεν είναι τίποτα άλλο
Τέτοια παράξενη ομορφιά
Σε σώμα που θα σβήσει
Της νύχτας έχει τα κλειδιά
Το χρόνο έχει νικήσει
Αγαπημένο μου όνειρο..
Αγαπημένο μου όνειρο..
..είσαι ο πιο άγρυπνος
φρουρός της Σιωπής μου
Σου κάνω απόψε
δώρο ψυχής
με τρυφερή ματιά
το blues που κάποτε
μου χάρισε της ερημιάς
Ιππότης
Φευγάτα ανατρεπτικό..
Φευγάτα ανατρεπτικό..
Όλη η ζωή
..είναι μια ξένη χώρα
εαν ο δρόμος
δεν ξεκινά απ την καρδιά
το ταξίδι
δεν έχει ένταση
Τίποτε σημαντικότερο
για τους φευγάτα
ανατρεπτικούς
διότι
άλλο να κλείνεις
με αλμύρα την πληγή
και άλλο να σαπίζεις
στο λιμάνι.
On The Go..
On The Go..
..Θα ξεκινήσουμε
ένα πρωί σαν όλα τ' άλλα
μ' ένα βαρύ χαμόγελο
για πανωφόρι
Πίσω μας όλες οι πόρτες
θα χάσκουν μισάνοιχτες
σαν πληγωμένα
απ' την αλήθεια στόματα
Μόνο τα παράθυρα θα κλείσουμε
και θα τραβήξουμε τις κουρτίνες
μ όλα τα λάθη μας
βυθισμένα στη σκόνη
της εγκατάλειψης
Θα είναι λίγα τα βήματα
και δραματικά
Σκηνοθετείται ο πόνος
όπως ακριβώς και η ανακούφιση
Λίγα πια μένουν πηγαία
ίσως η πείνα και η δίψα
σπανίως το δάκρυ
κι ακόμα πιο σπάνια ο έρωτας
Λέω να φύγουμε μαζί
μια και πορευτήκαμε τόσο μόνοι ως τώρα
Θα αντέξουμε μέχρι την πρώτη γωνία
ή μέχρι την ύστατη αγωνία
Δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος η φυγή
γι' αυτό δεν θα ζυγίσουμε τις αποφάσεις
ούτε θα μετρήσουμε τις απώλειες
Θα τελειώσει ήσυχα η διαδρομή
στις ξεκλείδωτες ψυχές μας
όπως αφύσικα ζήσαμε
Aναστασία Βαφειάδου
PS:
Αγαπάμε μια φορά αληθινά,
πονάμε δέκα
όμως κάποιες ψυχές
δεν μπορούν να συμβιβαστούν
με ημίμετρα και ημίμετρο
είναι οτιδήποτε μακρυνό
απ'της καρδιάς το θέλω
που ούτως ή άλλως
ανθίζει
μόνο μεσα
στης ψυχής τον κήπο.
Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013
Άσμα ασμάτων: ΟΝΕΙΡΑ
Άσμα ασμάτων: ΟΝΕΙΡΑ: Κυριακή, 7 Φεβρουαρίου 2010 ΟΝΕΙΡΑ Αναρτήθηκε από liza στις 2/07/2010 Εβγαλε τα πινελα και βαλθηκε να τα ζωγραφιζει.Ακο...
ΟΝΕΙΡΑ
Κυριακή, 7 Φεβρουαρίου 2010
HXOI ΣΙΩΠΗΣ
Τετάρτη, 10 Φεβρουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)