Όσο Μπορείς

Όσο Μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

 K.Π. Καβάφης

καρδιές που πέρασαν

καρδιές που πέρασαν

Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,
μας κάμανε μεγάλη κάποια μικρή στιγμή,
κι αθόρυβα διαβήκανε απ’ της ζωής την άκρη,
χωρίς ν’ αφήσει δάκρυ σε μάγουλο γραμμή 

  Δημήτρης Αποστολάκης, Χαΐνηδες 

perfect nature ...

26.6.12

perfect nature ...

Two monks were washing their bowls
in the river when they noticed a scorpion that was drowning. 
One monk immediately scooped it up and set it upon the bank. 
In the process he was stung. 
He went back to washing his bowl
and again the scorpion fell in. 
The monk saved the scorpion and was again stung. 
The other monk asked him,
“Friend, why do you continue to save the
scorpion when you know its nature is to sting?”

“Because,”
the monk replied,
“to save it is my nature.”

Δυο μοναχοί πλένουν τα πιάτα τους στο ποτάμι

όταν παρατηρούν έναν σκορπιό που πνίγεται !

Ο ένας μοναχός τον άρπαξε και τον έβαλε επάνω στο τραπέζι,

όμως ο σκορπιός πρόλαβε στο μεταξύ να τον τσιμπήσει.

Ο μοναχός γύρισε πίσω να πλύνει το πιάτο του,

μα ο σκορπιός έπεσε και πάλι μέσα.

Τον έσωσε ξανά όμως ο σκορπιός τον ξανατσίμπησε.

Ο άλλος μοναχός ρώτησε :

_ Φίλε μου γιατί συνεχίζεις να τον σώζεις αφού είναι

   στην φύση του να σε τσιμπήσει?

_ Γιατί , απάντησε ο μοναχός, 

   για να τον σώσω είναι στην φύση μου !!

γύρω μου τα σημάδια

γύρω μου τα σημάδια

ακολουθώ κι είναι ...

μια χρυσαφένια πινελιά

η αμμουδιά

κόκκινα τα βράχια να

στάζουν αίμα

αχνό γαλάζιο ο ουρανός μου

σιγά να ψιθυρίζει

να σε ψάχνει στ΄ ακρογιάλι

εκεί που αφρίζουν τα κύματα

σβήνοντας τα χνάρια

που άφησαν τα πόδια μου

χιλιάδες σημάδια όλα δικά μου

περιμένοντας να ΄ρθεις μέσα απ τα

βαθειά νερά

σκέφτηκα

Θεέ μου είσαι ο χτύπος της ψυχής μου

αναρωτήθηκα

πως έζησα ανάμεσα σε σκιές που κόλλαγαν

στους γκρεμισμένους τοίχους στα σκοτεινά δωμάτια

αποφάσισα

μια αγκαλιά να γίνω και μέσα για πάντα

να σε κλείσω στην φυλακή σου να κρυφτώ

διέταξα

εγώ να γίνω εσύ

εσύ να γίνεις εγώ

... εσύ ήσουν στην παραλία μου

μάρτυρας τα σημάδια των ποδιών σου

χρυσαφένιες πινελιές στον κόσμο μου 

                                            Levina

για την ευτυχία σου

28.6.12

για την ευτυχία σου

δεν χρειάζεσαι πολλά...







Το πιο όμορφο, ειλικρινές, αληθινό
είναι να μπορείς να γίνεσαι ευτυχισμένη
μέσα από αυτά που έχεις
να χαίρεσαι τα απλά
και να έχεις το θάρρος να φύγεις
όταν αυτά δεν πάνε άλλο !

                                            Rule of Lady

                                                       

Kαμιά φορά

καλύτερα να είσαι ευγενική

παρά ...  σωστή !!



απουσία

απουσία

Αν είχα τα φτερά
για να πετάξω μακριά
Αν ήμουν γαζέλα
για να τρέξω ακούραστα
Τότε δίπλα στο πλευρό σου
θα έβλεπα το φως της μέρας
και δεν θα υπήρχε ξανά απουσία
θα ήταν το συνθημά μας

Αλλά μόνο στις σκέψεις μου
ταξιδεύω δίχως φόβο
είμαι ελεύθερη
μόνο στα ονειρά μου
Στα βαθειά μου όνειρα
έχω την προστασία σου
έχω την αγάπη σου
και το χαμογελό σου

Αχ
αισθάνομαι μοναξιά
όπως κι ο ήλιος
είναι στον ουρανό μόνος
είναι τυφλή η λάμψη του
δεν βλέπει καθαρά
που χάνεται
που πηγαίνει μετά
Αχ
η μοναξιά είναι η πίστη μου !

διαφυγή

διαφυγή

Τι κι αν το ειδωλό μου στο γυαλί

να στάζει αίμα το έβλεπα

Τώρα ξέπλυνε η βροχή το κόκκινο

 σ΄ ανήλιαγα υπόγεια φυλάκισα τις μνήμες

 κι η ματιά μου ράθυμα

αρμενίζει αμέριμνη ' ηλιοκαμένη

δεν έχει σύνορα, ορίζοντες, εμπόδια

αγκάλιασε έναν άνεμο, μαζί του

έξω απ΄ το παράθυρο πετάει

Levina

κι αν λέγεσαι άνθρωπος

κι αν λέγεσαι άνθρωπος

Λαξεμένες πέτρες τα σωθικά μας

βαραίνουν την γη όπου ακουμπούν

καταδίκη να λέγεσαι άνθρωπος

κι ανθρώπινο το έξω σου μόνο να είναι

η σάρκα, τα χέρια και τα πόδια

τα στήθια, τα μάτια, η μύτη , το στόμα

Όμως  κοίτα την καρδιά σου ίδιο σχήμα

έχει με του ζώου που λαθραία αγγίζεις

μα κι αυτή με το νυστέρι αν την σκίσεις

καρφιά θα βρεις κρυμμένα, μαχαίρια

λέξεις και πράξεις που την σάρκα και

την σκέψη σου μ΄ αλλαζονία την γεμίζουν.

Levina

ψυχής ανάσες

ψυχής ανάσες

\

Io non ho bisogno

di denaro
ho bisogno

di sentimenti  di parole 
di parole scelte sapientemente
di fiori detti pensieri
di rose dette presenze
di sogni che abitino gli alberi
di canzoni che facciano

danzare le statue 
di stelle che mormorino 

all’ orecchio degli amanti.

Ho bisogno

di poesia 
questa magia che brucia 
la pesantezza

delle parole 
che risveglia le emozioni

e dà colori nuovi

Alda Merini

Δεν έχω ανάγκη

τα λεφτά.


Έχω ανάγκη από αισθήματα,
από λέξεις,

από λέξεις σοφά διαλεγμένες,
από λουλούδια που τα λένε σκέψεις,
από ρόδα που τα λένε παρουσίες,
από όνειρα που στολίζουν τα δέντρα,
από τραγούδια που κάνουν τ’ αγάλματα

να χορεύουν
από άστρα που ψιθυρίζουν
στ’ αυτί των εραστών…


Εχω ανάγκη από ποιήματα,
αυτήν τη μαγεία

που αλαφρώνει τις λέξεις,
που ξυπνάει τις συγκινήσεις

και γεννάει

καινούργια χρώματα

Εκτέλεση ....

Εκτέλεση ....



Στα  έξη  μέτρα  στήθηκαν

η  Αγάπη,  η  Αθωότητα,  η  Αλήθεια

και  τώρα

οι  εκτελεστές  γλύφουν  ο  ένας  τον  άλλο

για  να  καθαρίσουν  τα  αίματα  από  πάνω  τους

                                                Levina  

Η καρδιά μου ψιθυρίζει...

Η καρδιά μου ψιθυρίζει...

Η ουσία της ζωής 

δεν είναι τίποτα άλλο 

Τέτοια παράξενη ομορφιά
Σε σώμα που θα σβήσει
Της νύχτας έχει τα κλειδιά

Το χρόνο έχει νικήσει

Αναρτήθηκε από AERIKO στις 12:08 π.μ.

Αγαπημένο μου όνειρο..

Αγαπημένο μου όνειρο..

..είσαι ο πιο  άγρυπνος

φρουρός της Σιωπής μου

Σου κάνω απόψε 

δώρο ψυχής

με τρυφερή ματιά

το blues που κάποτε 

μου χάρισε της ερημιάς

 Ιππότης

Αναρτήθηκε από AERIKO στις 12:04 π.μ.

Μη με ψάχνεις..

Μη με ψάχνεις..

.. στο σκοτάδι

φύλαξέ μου 

μόνο ένα χάδι

Αναρτήθηκε από AERIKO στις 12:02 π.μ.

Πάνω που είπα ..

Πάνω που είπα ..

..πως τελειώνει

δυναμώνει

Αναρτήθηκε από AERIKO στις 12:02 π.μ.

Φευγάτα ανατρεπτικό..

Φευγάτα ανατρεπτικό..

Όλη η ζωή

..είναι μια ξένη χώρα

εαν ο  δρόμος 

δεν ξεκινά απ την καρδιά

το ταξίδι

δεν έχει ένταση

Τίποτε σημαντικότερο

για τους φευγάτα

ανατρεπτικούς

διότι 

άλλο να κλείνεις

με  αλμύρα την πληγή

και άλλο να σαπίζεις

στο λιμάνι.

Αναρτήθηκε από AERIKO στις 12:24 π.μ.

Mε ακους

Mε ακους

Άξιον Εστί

που κοιτάζουνται 

και δε μιλιούνται

Των ερώτων το τραύλισμα 

πάνω στα βράχια 

ένας φάρος που 

εκτόνωσεν αιώνων θλίψη

και το μάλλινο έρημο 

μέσα στ' αγιάζι..

Ελύτης

Αναρτήθηκε από AERIKO στις 12:38 π.μ.

On The Go..

On The Go..

..Θα ξεκινήσουμε

ένα πρωί σαν όλα τ' άλλα

μ' ένα βαρύ χαμόγελο

για πανωφόρι

Πίσω μας όλες οι πόρτες

θα χάσκουν μισάνοιχτες

σαν πληγωμένα

απ' την αλήθεια στόματα

Μόνο τα παράθυρα θα κλείσουμε

και θα τραβήξουμε τις κουρτίνες

μ όλα τα λάθη μας

βυθισμένα στη σκόνη

της εγκατάλειψης

Θα είναι λίγα τα βήματα

και δραματικά

Σκηνοθετείται ο πόνος

όπως ακριβώς και η ανακούφιση

Λίγα πια μένουν πηγαία

 ίσως η πείνα και  η δίψα

σπανίως το δάκρυ

κι ακόμα πιο σπάνια ο έρωτας

Λέω να φύγουμε μαζί

μια και πορευτήκαμε τόσο μόνοι ως τώρα

Θα αντέξουμε μέχρι την πρώτη γωνία

ή μέχρι την ύστατη αγωνία

Δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος η φυγή

γι' αυτό δεν θα ζυγίσουμε τις αποφάσεις

ούτε θα μετρήσουμε τις απώλειες

Θα τελειώσει ήσυχα η διαδρομή

στις ξεκλείδωτες ψυχές μας

όπως αφύσικα ζήσαμε

Aναστασία Βαφειάδου

PS: 

Αγαπάμε μια φορά αληθινά, 

πονάμε δέκα

όμως κάποιες ψυχές 

δεν μπορούν να συμβιβαστούν

με ημίμετρα και ημίμετρο 

είναι οτιδήποτε μακρυνό

απ'της καρδιάς το θέλω 

 που ούτως ή άλλως 

ανθίζει

μόνο μεσα 

στης ψυχής τον κήπο.

Αναρτήθηκε από AERIKO στις 1:38 π.μ.

Άσμα ασμάτων: ΟΝΕΙΡΑ

Άσμα ασμάτων: ΟΝΕΙΡΑ: Κυριακή, 7 Φεβρουαρίου 2010 ΟΝΕΙΡΑ   Αναρτήθηκε από liza στις 2/07/2010 Εβγαλε τα πινελα και βαλθηκε να τα ζωγραφιζει.Ακο...

Ένας εφιάλτης χθες...Μια ευχή σήμερα...

Ένας εφιάλτης χθες...Μια ευχή σήμερα...

Παραμύθι...Ήμουν λέει νεραϊδομωρό μέσα σε έναν ορμητικό καταράχτη.Μια γλυκιά φωνή μιλά..."ΔΕ ΘΑΣΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΒΑΘΙΑ ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΘΑ ΝΑΙ,ΔΕ ΘΑ ΣΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΜΑ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΘΑΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΛΑΜΠΕΡΑ ΟΝΕΙΡΑ!!!!!ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΠΙΣΩ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ!!!ΘΥΜΗΣΟΥ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ!!!"Είμαι στην αρχή?Είμαι στη μέση?Πλησιάζω στο τέλος?Κάτι παράδοξο συμβαίνει...Γύρισα να δω τα βήματα που διάνυσα,γύρισα να δω την ξέχειλη ζωή μου....κι ένιωσα ΑΔΕΙΑ.Ενα δάκρυ κύλησε....κι εγώ χαμογελούσα!Τα λουλούδια άνθιζαν,μα όχι για μένα.Το σεληνόφως έλουζε τον κόσμο,μα εγώ ήμουν στο σκοτάδι.Το ουράνιο τόξο δε χρωμάτιζε τη δική μου πορεια.Ο έρωτας δε ξεδιψούσε τα δικά μου χείλη.Τα αστέρια δεν έλαμπαν για μένα.ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ,ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ?ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΒΑΛΣΑΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ?Σκουπίζω τα μάτια,τολμώ να πω...ΘΕΕ ΜΟΥ...ένα ΘΑΥΜΑ προσμένω!Το θαύμα που έγινε μέσα μου αλλά ποτέ ΓΙΑ ΜΕΝΑ,χάρισε το και σε αυτούς που δεν ένιωσαν ποτέ τι σημαίνει ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ...χάρισέ το σε αυτόν που θα ταξιδέψει να βρει το χαμένο μου όνειρο...ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ!!!

Η αλήθεια μου...Αναθεώρηση...Η πορεία αυτή ήταν δρόμος πάντα στο φως...

Σήμερα μπορώ με βεβαιότητα να πω, πως το θαύμα έγινε...ΓΙΑ ΜΕΝΑ...

Και για σένα....

Αναρτήθηκε από Σάιλεντ στις 3:33 μ.μ.

ΟΝΕΙΡΑ

Κυριακή, 7 Φεβρουαρίου 2010

ΟΝΕΙΡΑ

  Αναρτήθηκε από liza στις 2/07/2010

Εβγαλε τα πινελα και βαλθηκε να τα ζωγραφιζει.Ακομα και αν η ζωη θελει να μου τα βαψει γκρι,εγω θα τα βαλω χρωμα.Αρχιζε να βαζει μια λεπτη κοκκινη ελαφρια καμπυλωτη πινελια.Να γεμισουν την ψυχη της που αδειαζε απο τα χιλιαδες γιατι, με χαρουμενες πινελιες.Να γεμισουν τις νυχτες που επαιζαν μεταμεσονυχτιο θεατρο.Τα εβαλε να χορευουν μπροστα στα ματια της και με βουτηγμενα τα πινελα στο κοκκινο χρωμα τα εβαλε φωτια.Τα εκανε ταξιδιαρικα καραβια να μην βουλιαζουν ποτε απο τα δακρυα.Τα εβαλε πανια και τα αφησε να ταξιδεψουν.Ταξιδιαρικα ονειρα με καπετανιο τις κρυμμενες ζωγραφιες της ψυχης της.

Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση  

HXOI ΣΙΩΠΗΣ

Τετάρτη, 10 Φεβρουαρίου 2010

HXOI ΣΙΩΠΗΣ

  Αναρτήθηκε από liza στις 2/10/2010

Ανοιξε διαπλατα το παραθυρο,να φυσηξει ο βραδινος αερας.Αναψε ενα τσιγαρο και αφησε το βλεμμα να χαθει.Ηχοι της σιωπης που μεσα σ αυτους αισθανεσαι ενα πρωτογνωρο αισθημα ελευθεριας.Αδικια,εγκαταλειψη,προδοσια ,απωλεια μεσα σ αυτους συντριβονται ολα.Νιωθεις σαν νεογεννητο μωρο που πρεπει να μαθει απο την αρχη να ζει χωρις προστατες προστατευομενους και αδικους αδικημενους.Μεσα στους ηχους της σιωπης κανεις την δικη σου kρυφη εξομολογηση.Χαρα,αγωνια,ενοχες,ανασφαλειες,πληγες ,για πιο απο ολα να προετοιμαστεις?Σπας τους ηχους της σιωπης σαν κρυσταλλο που θρυμματιζεται.Σκεψεις αγκαλιασμενες με σκεψεις.Μοιαζουν με μικρα παιδια που τους αρεσει να παιζουν κρυφτο.Και εσυ κρυβεσαι και παραμονευεις να τις αρπαξεις.Η καθε σκεψη μεσα στον ηχο της σιωπης ακουγεται κραυγη αγωνιας.Μεσα στους ηχους της σιωπης γινεσαι ταξιδιωτης σε ενα λιμανι μοναχικο.