ΡΟΥΣΣΟΥ ΜΑΡΙΑ_ΜΑΓΙΑ ποιηση

 

 

 

ΡΟΥΣΣΟΥ ΜΑΡΙΑ_ΜΑΓΙΑ

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙΣ...

Κινδυνεύεις, δε βλέπεις;
Όταν μ΄αγκαλιάζεις
δεν καταλαβαίνεις
πως πρέπει μ΄άλλα μάτια να με προσέξεις;
Δεν καταλαβαίνεις
πως ανάμεσά μας οι σχέσεις
είναι αντίστροφες;
Πως εγώ είμαι η αιχμηρή
που σε διαπερνώ
που κατοικώ το μυστικό σου χώρο
που ψηλαφώ κι ανιχνεύω
που γνωρίζω αλάθητα.
Δεν ένοιωσες
πως κλείνοντας τα μάτια σου
μ΄έκλεινες μέσα;
Πως δραπετεύοντας
έπαιρνες με τις τύψεις σου
και μένα;
Δεν καταλαβαίνεις πως όταν σφραγίζεσαι
μέσα σου και μένα σφραγίζεις
έτσι που ανενόχλητη
στο σκοτάδι σου σ΄ερευνώ;
Μα δε βλέπεις πως είμαι ένα άγριο
κοφτερό σα δρεπάνι
αχόρταγο
ερωτηματικό;

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΦΕΥΓΩ

Φεύγω
χρόνια σου φεύγω.
Ούτε για περαστική
δεν έπρεπε να με λογαριάζεις.
Κι αύριο που θα σου ανοίγω την πόρτα
για να σε υποδεχθώ
θα λείπω.
Μη θαρρείς πως θα με κρατήσουν
οι πίκρες που μου χάρισες
και που με πέτρωσαν
Νιόβη αιολοδάκρυτη
στην κλίνη σου.
Είναι κάτι θύρες μυστικές.
Δεν τις έφραξες όλες.
Όλη σου τη ζωή να σφραγίζεις
μη ξεθαρεύεσαι
θα φύγω.

Είναι ένας θάνατος
που δεν τον έχω ακόμη γευτεί.
,
Αλήθεια ούτε για περαστική
δεν έπρεπε να με λογαριάζεις.

ΔΕΝ
Δεν έχω πυθμένα.
Δεν έχω τοιχώματα.
Δεν έχω.
Δεν είμαι.