κι αν λέγεσαι άνθρωπος
Λαξεμένες πέτρες τα σωθικά μας
βαραίνουν την γη όπου ακουμπούν
καταδίκη να λέγεσαι άνθρωπος
κι ανθρώπινο το έξω σου μόνο να είναι
η σάρκα, τα χέρια και τα πόδια
τα στήθια, τα μάτια, η μύτη , το στόμα
Όμως κοίτα την καρδιά σου ίδιο σχήμα
έχει με του ζώου που λαθραία αγγίζεις
μα κι αυτή με το νυστέρι αν την σκίσεις
καρφιά θα βρεις κρυμμένα, μαχαίρια
λέξεις και πράξεις που την σάρκα και
την σκέψη σου μ΄ αλλαζονία την γεμίζουν.
Levina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου