Τρίτη 27 Αυγούστου 2013
ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ ΠΟΙΗΣΗ
ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ
ΑΥΤΑΠΑΤΗ
Ξέρω
τις ώρες που λείπεις
και σου τηλεφωνώ
πως, τάχα,
αν ήσουν κει,
θα μου απαντού
ΚΟΥΤΑΒΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΤΩΡΑ... ΤΟΤΕ
Τώρα που μπορώ λείπεις
Τότε που φοβόμουν υπήρχες.
Όταν κουραστώ και αποκάμω
θάσαι σκιά.
Όταν δακρύσεις
θάχω γίνει ανάμνηση.
ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ(1885-1968)
Σ΄ΑΓΑΠΩ
Σ΄αγαπώ - δεν μπορώ
τίποτ΄άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο!
Μπρος στα πόδια σου εδώ
με λαχτάρα σκορπώ
τον πολύφυλλο ανθό
της ζωής μου.
Ώ μελίσσι μου, πιες
απ΄αυτόν τις γλυκές,
τις αγνές ευωδιές
της ψυχής μου!
Τα δυο χέρια μου - νά!
στα προσφέρω δετά,
για να γείρεις γλυκά
το κεφάλι,
κ΄η καρδιά μου σκιρτά
κι όλη ζήλεια ζητά
να σου γίνει ως αυτά
προσκεφάλι!
Και για στρώμα, καλέ,
πάρε όλην εμέ -
σβήσ΄τη φλόγα σε με
της φωτιάς σου,
ενώ δίπλα σου εγώ
τη ζωή θ΄αγροικώ
να κυλάει στο ρυθμό
της καρδιάς σου!..
Σ΄αγαπώ - τι μπορώ
ακριβέ, να σου πώ,
πιο βαθύ, πιο απλό,
πιο μεγάλο;..
ΕΡΩΤΑΣ ΤΑΧΑ;..
Έρωτας τάχα ναν΄αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου;
Που σα βραδιάζει τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να ιδώ
παράθυρά σου;
Έρωτας νάν΄η σιωπή
που όταν σε βλέπω μου το κλει
σφιχτά το στόμα;
Που κι όταν μείνω μοναχή,
στέκω βουβή κ΄εκστατική
ώρες ακόμα;..
Έρωτας νάναι ή σοφορά,
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που έχει φορέσει,
κ΄έρχετ΄ακόμη μια φορά
με τέτοια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;..
Μα ό,τι και νάναι,το ποθώ,
και καλώς νάρθει το κακό
που είν΄από σένα!
θα γίνει υπέρτατο αγαθό,
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ
τ΄αγαπημένα!.
ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ ΜΑΡΙΑ(1905-1930)
ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΛΗ ΝΑ Σ'ΑΓΑΠΩ
Είμαι τρελλή να σ'αγαπώ αφού πια έχεις πεθάνει,
να λυώνω στη λαχτάρα των φιλιών,
να νιώθω τώρα πως αυτό που μούδωκες δε φτάνει,
δε φτάνει η δρόσος των παλιών.
Με μιαν ασίγαστη μανία να θέλω, ό,τι μου λείπει.
Να θέλω ό,τι μου κράτησες κρυφό
κι έτσι να δέρνομαι μ΄αυτό το μάταιο καρδιοχτύπι
στα μάτια σου την τρέλλα να ρουφώ.
Τι θ'απογίνω αγαπημένε, πού θα σε ζητήσω;
’λλοτε οι μέρες φεύγανε στην προσμονή σου,σκιές.
Αιώνες καρτερώντας σε μπορούσα να διανύσω.
Με τόνειρό σου, οι πίκρες μου γλυκές.
Πού νάσαι;Τι ναπόμεινε από σε να το ζητήσω;
Πού νάναι το στερνό μου αυτό αγαθό;
Ώ, δε μπορεί μια ολόκληρη ζωή γι΄αυτό να ζήσω
και μάταια καρτερώντας να χαθώ.
Σάββατο 24 Αυγούστου 2013
Τόσα οράματα τόσες παραισθήσεις
Τόσα οράματα τόσες παραισθήσεις, τόσο καινούργια.
Δεν έχει η πραγματικότητα ούτε νόμο, ούτε λάμψη, ούτε φως.
Ούτε θρίαμβο, ούτε παιχνίδι, ούτε βήματα.
Σιωπηλά και τρέχοντας γλυστράει ο καιρός.
Αδιάκοπα.
Περιμένοντας κάποιον που να μπορεί να αντέξει.
Την μάχη ή τη φυγή.
Και είμαστε εδώ, στην σκοτεινιά ακροβάτες.
Mε κουμπωμένα τα χέρια και την μνήμη.
- Όπου τυφλοί έρωτες συγκρούονται επάνω μας την νύχτα.
VENNIS
Δεν έχει η πραγματικότητα ούτε νόμο, ούτε λάμψη, ούτε φως.
Ούτε θρίαμβο, ούτε παιχνίδι, ούτε βήματα.
Σιωπηλά και τρέχοντας γλυστράει ο καιρός.
Αδιάκοπα.
Περιμένοντας κάποιον που να μπορεί να αντέξει.
Την μάχη ή τη φυγή.
Και είμαστε εδώ, στην σκοτεινιά ακροβάτες.
Mε κουμπωμένα τα χέρια και την μνήμη.
- Όπου τυφλοί έρωτες συγκρούονται επάνω μας την νύχτα.
VENNIS
Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013
Κυριακή 18 Αυγούστου 2013
Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013
Κυριακή 4 Αυγούστου 2013
Walk
Walk
ν’ αδειάσω μου λέω από δρόμο και δέρμα
Παιδί της οξιάς
Ότι γράφω μουδιάζει
χαμογελά μια ρυτίδα τώρα
με την περηφάνια της θάλασσας
το ποίημα
ανεβαίνει κρατήρες
παιδί της οξιάς
Αλάτι
Είμαστε εναλλάξ λαλίστατοι –
λαλοπαθείς , ο κόσμος είναι γεμάτος κορίτσια και αγόρια με σύντομες
σιωπές. Ανάμεσα στις μύτες των ποδιών και στο πάτωμα κυκλοφορούν λέξεις, φόβος,
απειλή, θάρρος, πόνος, βία, ιδέα, ανοιχτοί, δρόμοι, ιδεώδης, ύποπτος,
ενοχικοί, έρωτες, πάντα, κρατώ, χέρια, αφήνομαι, ακόμη, μετρώ, ημέρες,
μοιραίοι, άνθρωποι, νηστικές πόρνες, άστεγοι, έξω, μέσα, κλειστό, τείχος,
σιγή, απόλυτη, αγωνία, κρυφά, πολύ κρυφά, αφουγκράζεσαι, ήχους, ξεχνάς,
πάλι, αφήνεις, μετράς, κρατάς, ψέματα, δίνουν, υποσχέσεις, παρασύρεσαι,
ακόμη, γυρεύουν, κρατούν, ζωές, αφήνονται, σιγούν, τώρα, εσύ, εμείς,
εσείς, αυτοί, κύκλος, αλάτι. Και ζωγραφίζοντας έναν κόσμο, το πιο τέλειο
καράβι είναι γεμάτο από σκουριά σκιώδη δάση δίχως φόβο ή αδυναμία πως
πέρασαν τα χρόνια.
"Εξαίσια εκτεθειμένα ίδια σώματα"
Ελάφι
Όσο να πεις ψυχή
όλα κοστίζουν μια πατρίδα
γειτονιές
εξογκωμένα μήλα
κι όλα τα όνειρα ραδιόφωνα
ακούγαμε τριζόνια παλιά
αχ κι έχουν πεινάσει αρίφνητο φως
μα το ελάφι με τις πληγές
των υδάτων
έσμιγε κυρίαρχο ύπνο
πού χάθηκαν βράχοι και μελισσοκόμοι
πάνε κατά την αγάπη
όλα κοστίζουν μια πατρίδα
γειτονιές
εξογκωμένα μήλα
κι όλα τα όνειρα ραδιόφωνα
ακούγαμε τριζόνια παλιά
αχ κι έχουν πεινάσει αρίφνητο φως
μα το ελάφι με τις πληγές
των υδάτων
έσμιγε κυρίαρχο ύπνο
πού χάθηκαν βράχοι και μελισσοκόμοι
πάνε κατά την αγάπη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)